Σε ηλικία 14 ετών, δηλαδή το 1953, ξεκίνησε μ' ένα φίλο του να κατακτήσουν τη Σιέρρα ντε Γκουανταράμα στην περιοχή της Μαδρίτης. Κι από τότε δεν σταμάτησε ν' ανεβαίνει κορυφές, κατακτώντας ολοένα πιο δυσθεώρητα ύψη, μεταξύ αυτών και το όρος Έβερεστ. Δεν είναι τυχαίο που ο 74χρονος Κάρλος Σορία Φοντάν έχει κερδίσει το παρατσούκλι "ο Κριστιάνο Ρονάλντο των Ιμαλαΐων", καθώς είναι ο μεγαλύτερος σε ηλικία ορειβάτης του κόσμου και συνεχίζει ακάθεκτος για νέες προκλήσεις και κατακτήσεις.
Αν και σε ηλικία 65 ετών - ύστερα από 41 χρόνια ορειβασίας - αποφάσισε να βγει στη σύνταξη, γρήγορα συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν ακόμη έτοιμος για τη νέα του ζωή. Είχε συνηθίσει να κατακτά τις πανύψηλες κορυφές του κόσμου και οι πρόποδες της οροσειράς Γκουανταράμα, όπου βρίσκεται το σπίτι του, δεν του έφταναν. Έτσι, ξεκίνησε και πάλι αυτό που αγαπούσε πραγματικά, την ορειβασία.
Συνολικά, σ' ολόκληρο τον κόσμο υπάρχουν 14 κορυφές που ξεπερνούν τα 8.000 μέτρα ύψος. Λιγότεροι από 30 άνθρωποι έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα να σκαρφαλώσουν σε όλες, όμως ο Φοντάν δεν είναι ένας από αυτούς. Ωστόσο, φιλοδοξεί να γίνει σύντομα. Ήδη, μέχρι σήμερα, ο 74χρονος άνδρας έχει ανέβει σε 11 κορυφές άνω των 8.000 μέτρων, και σύντομα θα ξεκινήσει το ταξίδι του για τη δωδέκατη κορυφή, το Kanchenjunga των Ιμαλαΐων, η τρίτη ψηλότερη αλλά και μια από τις πιο επικίνδυνες κορυφές του κόσμου.
Το αξιοθαύμαστο στην περίπτωση του Κάρλος Σορία Φοντάν είναι το πώς τα καταφέρνει στην ηλικία αυτή, ενώ διανύει την όγδοη δεκαετία της ζωής του, να παραμένει ακμαίος και δυνατός, ατρόμητος μπροστά στις όποιες ορειβατικές προκλήσεις. Ο ίδιος πάντως αποκαλύπτει ότι το μυστικό της δύναμης του κρύβεται στο σκόρδο, το οποίο τρώει ωμό κάθε πρωί, μαζί με μέντα και γλυκόριζα, "ώστε να μην ενοχλώ τη γυναίκα μου", όπως δήλωσε χαρακτηριστικά σε ραδιοφωνική του συνέντευξη στην Ισπανία.
Φυσικά, το σκόρδο μόνο δεν χρησιμοποιεί "στο μάξιμουμ όλες τις ελεύθερες ώρες του πρωινού". Ξεκινάει με 20 λεπτά στο ποδήλατο, μέχρι ο σφιγμός του να πιάσει τα 135, και μετά κάνει στρέτσινγκ, κοιλιακούς, βαράκια και διάφορες ασκήσεις για τα χέρια και τους βραχίονες. Και μπορεί τα γόνατα του να τον έχουν προδώσει, ώστε να μην μπορεί να τρέχει, ωστόσο κάνει γρήγορες πορείες με πέδιλα του σκι σ' ένα λόφο κοντά στο σπίτι του.
Γιατί όμως επιμένει να σκαρφαλώνει σε σχεδόν απάτητες κορυφές; "Είναι αυτό για το οποίο γεννήθηκα να κάνω", δηλώνει στους Financial Times. Όμως μην νομίζετε ότι του αρέσει να απολαμβάνει τις κορυφές που κατακτά. Αυτό που τον ιντριγκάρει περισσότερο είναι η διαδρομή και οι ακτίνες του ήλιου που φωτίζουν τις κορυφές των Ιμαλαΐων και όχι οι κορυφές καθ'εαυτές.
Κατά τον Σορία, αυτές "δεν είναι η ύστατη ανταμοιβή. Από τη στιγμή που πατώ πόδι στα 8.000 μέτρα, το πρώτο πράγμα που σκέφτομαι είναι να φύγω από εκεί το γρηγορότερο δυνατόν. Δεν είναι μέρος, που ταιριάζει στους ανθρώπους. Το μυαλό μου είναι 100% απασχολημένο με την κατάβαση, που είναι το πιο επικίνδυνο κομμάτι του σκαρφαλώματος".
Άλλωστε, το 2010, σε συνέντευξη του στην ισπανική εφημερίδα El Mundo, ο Σορία παραδέχτηκε ότι "μεγαλύτερη δυσκολία παρουσιάζουν τα χαμηλά βουνά ή οι απότομες πλαγιές των 8.000 μέτρων, όπως η ανατολική πλευρά του Έβερεστ". Γενικά, ο ίδιος είναι πολύ προσεκτικός και δεν ρισκάρει, όταν υποψιάζεται ότι οι καιρικές συνθήκες θα είναι αντίξοες. "Όταν ο κακός καιρός μου λέει να κατέβω, δεν διστάζω. Ποτέ δεν χρειάστηκα διάσωση με ελικόπτερο", περηφανεύεται.
Κι αν ακόμα κατακτήσει όλες τις κορυφές άνω των 8.000 μέτρων του κόσμου, ο Σορία δεν σκοπεύει να σταματήσει την ορειβασία, άλλωστε δεν τον απασχολούν τα ρεκόρ. "Πάνω απ' όλα περνάω καλά. Είμαι 74 ετών και κάνω αυτό που μου αρέσει. Είναι πολυτέλεια", δηλώνει."Υπάρχουν πολλές μικρές κορυφές στο Χούνζα (στο Πακιστάν) και δελεαστικές οροσειρές σε απομακρυσμένα μέρη της Κίνας. Κι αν κι αυτά αποδειχτούν αδύνατο (να γίνουν), θα είμαι χαρούμενος να περιπλανιέμαι στα βουνά Γκουανταρράμα, στο σπίτι".