Το ποσιμο νερό είναι αναμφίβολα από τα πλέον θεμελιώδη δικαιώματα του ανθρώπου (και όχι μόνον) αλλά για δισεκατομμύρια αποτελεί ακόμα όνειρο, μερικές φορές άπιαστο. Περίπου 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι χάνουν κάθε χρόνο τη ζωή τους επειδή ήπιαν μολυσμένο νερό και 2,5 δισεκατομμύρια είναι εκείνοι που ζουν χωρίς στοιχειώδη ύδρευση και αποχέτευση, ενώ πάνω από ένα δισεκατομμύριο δεν έχει πρόσβαση σε πόσιμο νερό.
Ένας από τους "στόχους της Χιλιετίας" που έχει θέσει η ΟΗΕ προς υλοποίηση μέχρι το 2015 είναι η μείωση κατά το ήμισυ του ανθρώπινου πληθυσμού που δεν έχει άμεση πρόσβαση σε πόσιμο νερό και η Fiona Hall των Φιλελευθέρων (Βρετανία) θυμίζει ότι "πρέπει να έχουν συνοχή οι πολιτικές μας: δεν μπορεί να προσυπογράφουμε τους Στόχους της Χιλιετίας και ταυτόχρονα να αφήνουμε τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις εξόρυξης να μολύνουν γιατί δεν τους επιβάλλουμε την εφαρμογή περιβαλλοντικών κανόνων και στις δραστηριότητές τους εκτός ΕΕ".
Η Κοινοβουλευτική Συνέλευση ΕΕ-ΑΚΕ (Αφρική-Καραϊβική-Ειρηνικός) στη Βουδαπέστη ζήτησε τη ριζική αντιμετώπιση του προβλήματος καθώς στις αναπτυσσόμενες χώρες, το 70% των βιομηχανικών λυμάτων καταλήγει χωρίς καμία επεξεργασία σε λίμνες ποτάμια και θάλασσες, με τεράστια ρύπανση όχι μόνο από τη γεωργία και τη βιομηχανία αλλά και από αστικά λύματα.
Τραγικός απολογισμός είναι να πεθαίνει ένα παιδί κάθε είκοσι δευτερόλεπτα αποκλειστικά λόγω προβλημάτων υγιεινής.